Ogółem o domach pasywnych:
Obowiązująca obecnie definicja domu pasywnego została opracowana w latach osiemdziesiątych XX wieku. Zgodnie z tą definicją za dom pasywny uznaje się taki budynek, który w celu zapewnienia komfortu cieplnego mieszkańcom zużywa nie więcej, niż 15 kWh energii na jeden metr kwadratowy przestrzeni użytkowej w ciągu jednego roku.
Tak niskie zapotrzebowanie na energię sprawia, że budynek pasywny nie musi być wyposażony w autonomiczny, aktywny system ogrzewania. Jest to zapotrzebowanie niezwykle małe w stosunku do potrzeb cieplnych budynków standardowych, w których w przeciągu roku zużywa się średnio 120 kWh. Dla porównania 15 kWh, które wystarcza na ogrzanie metra kwadratowego powierzchni, jest równowartością zaledwie 1,5 l oleju opałowego, 1,7 m3 gazu oraz 2,3 kg węgla. Tak niskie zużycie energii cieplnej sprawia, że dom pasywny jest aż cztery raz bardziej energooszczędny, niż domy konstruowane w przypadku budownictwa standardowego.
Koszty w domu pasywnym:
Przeanalizowanie kosztów budowy domu pasywnego wykazuje, że jest on droższy od domu standardowego o 36%. Dla statystycznego polskiego Inwestora to nadal niestety dosyć dużo, zwłaszcza że w Europie Zachodniej różnica ta wynosi około 7%. Pocieszające jest to, że kilka lat temu zachodni Inwestorzy także musieli ponieść kilkadziesiąt procent większe nakłady na dom pasywny w porównaniu do budownictwa standardowego, ale na przestrzeni kilku ostatnich lat sytuacja zmieniła się na korzyść. W Polsce także mamy dobre perspektywy na przyszłość, bo świadomość Inwestorów odnośnie budownictwa o niskim zapotrzebowaniu na energię wciąż rośnie, choć nadal wiele w rękach rządu, który mógłby znacznie bardziej wesprzeć inicjatywę budownictwa energooszczędnego i pasywnego. A warto wspierać takie przedsięwzięcia, gdyż jak pokazuje koronny argument, użytkowanie domu pasywnego jest po prostu tanie i przy domu o powierzchni 130 m² kształtuje się na poziomie 700 zł rocznie. Niewielkie zapotrzebowanie domu pasywnego na energię to zatem niezły wkład w ochronę środowiska, co obok względów ekonomicznych ma uzasadnienie także ekologiczne.
Cechy domu pasywnego
Najważniejszą więc cechą charakterystyczną domu pasywnego jest funkcja energooszczędna. Dla zachowania tej funkcji budynki tego typu często posiadają specyficzną formę, niejednokrotnie bardzo odbiegającą od tradycyjnych rozwiązań architektonicznych. Dom pasywny powinien łączyć w sobie dwie najistotniejsze funkcjonalności: przeciwdziałanie utracie ciepła i pozyskiwanie energii pochodzącej ze źródeł w pełni odnawialnych. Budownictwo pasywne skupia się nie tyle na wprowadzaniu do konstrukcji budynku nowych elementów i rozwiązań konstrukcyjnych, ile na poprawie parametrów i usprawnieniu funkcjonowania elementów już istniejących w tradycyjnym budownictwie. Dom pasywny w sposób bierny wychładza się bądź ociepla, w zależności od bieżących potrzeb. W celu utrzymania komfortu cieplnego niepotrzebne jest wykorzystywanie klimatyzacji ani systemu ogrzewania. Ogrzanie domu pasywnego nie wymaga stosowania systemów ogrzewania, które opierają się na spalaniu paliw ze źródeł nieodnawialnych. Temperatura pozwalająca utrzymać komfort cieplny jest w przypadku domu pasywnego osiągana za sprawą jednorazowego podgrzania powietrza wentylującego budynek. Jeżeli pojawią się straty ciepła, to można je w prosty sposób uzupełnić, poprzez wykorzystanie tzw. pasywnych źródeł energii. Takie źródła energii mogą brać się m.in. z działalności osób zamieszkujących budynek, działania urządzeń elektrycznych, wentylacji z odzyskiem ciepła (rekuperacja) czy z energii promieniowania słonecznego.
Podstawowe cechy charakterystyczne dla domu pasywnego to:
- zwarta bryła budynku
- doskonała izolacja cieplna
- południowa orientacja pomieszczeń dziennych
- energooszczędna stolarka otworowa
- nieprzepuszczanie powietrza przez przegrody zewnętrzne
- pasywne podgrzewanie wstępnie świeżego powietrza
- wentylacja z odzyskiem ciepła
- energooszczędny sprzęt AGD
- wykorzystywanie zewnętrznych, odnawialnych źródeł energii do ogrzania budynku oraz wody użytkowej.
